![]() Temas pri malnova hipotezo, nun ne plu en favoro, kiun ni tamen volas reenfavorigi, ĉar la argumentoj kontraŭ ĝi ne aspektas al ni fortikaj. Estos por ni okazo prezenti aktualan debaton pri la eventuala ergativeco de tiu lingvo. ![]() En la kvara ĉapitro ni daŭrigos laŭ la diakronia akso kaj, de la slavaj lingvoj, retroiros ĝis la pra-hindeŭropa. Estos okazo enkonduki ergativecon kaj bazajn nociojn de ĉi-rilata lingva tipologio. En la tria ĉapitro ni prenos iom da alto kaj rigardos la gravecon de viva genro kaj de aliaj trajtoj rilate esprimadon de sintaksaj rilatoj inter verbo kaj ĝiaj plej proksimaj komplementoj. Ni do, duaĉapitre, komparos la situacion en ambaŭ lingvoj, de sinkronia vidpunkto, kaj enkondukos priskribon de la malnovbulgara (alidire malnovslava) aferstato, kio ebligos doni diakronian alrigardon al la genezo de viva genro en slavaj lingvoj. La deirpunkto de tiu ĉi verkaĵo estis la konstato, ke viva genro funkcias malsame en la proksimaj lingvoj rusa kaj pola. En la unua ĉapitro de la ĉefa parto, ni skize prezentos la problemaron de genro por montri, kie lokiĝas nia ĉefa temo: viva genro. Ni tamen ne intencas en tiu ĉi studo enfokusigi la kutimajn vira, ina aŭ neŭtra genrojn, sed prefere ion transversan, kion ni ĉi tie nomos viva genro, kiun trajton oni kutime atribuas al vivantaj estaĵoj: bestoj kaj homoj, sed ne kreskaĵoj. Cetere la rilato inter ambaŭ nocioj vekis kaj plu vekas akrajn disputojn. Genro ne limiĝas al gramatikigo de la biologia sekso. algo, vom se ne kuna: gveses (divenes) xarado, enigmo, algia pansoy. hindeŭropaj kaj ŝemidaj, grava pro la amplekso de la koncernataj vortospecoj (substantivoj, adjektivoj, pronomoj, numeraloj, artikoloj, verboj.), pro la rolo ludata en la morfologiaj procezoj deklinacio kaj konjugacio, kaj pro la sintaksa procezo de akordo, kiu ĝin akompanas. belief kredo Someones personal religious beliefs dont justify breaking the law. La gramatika kategorio genro estas trajto de multaj lingvoj, i.a. ![]() Ĉar se ĉiu signo okazas en regule observeblaj leksiko-gramatikaj ŝablonoj, oni povas sin demandi, ĉu utilas distingi inter la ‘frazeologiaĵoj’ proponitaj de leksikologoj, kaj la pli prozaj sed ankaǔ produktivaj parolturnoj, kiujn oni trovas en ĉiuj aǔtentaj tekstoj. Tamen, tiu ideo kontraǔas la tradician vidpunkton pri frazeologio. Laǔ la sekvantoj de Firth, la kutimajn kuntekstojn de signoj oni nur efektive povas observi en granda tekstaro (aǔ ‘korpuso’). Firth (1957), ĉiu signo en la lingvo emas okazi en pli-malpli antaǔ-videblaj kaj antaǔ-konstruitaj sintagmoj, dum la senco de ĉiu signo dependas de la socia kaj sintagma kunteksto, en kiu parolantoj kutime uzas ĝin. Sed ĉi tie mi intencas emfazi pluan faktoron: la principon de ‘kunokazemo’. Stilaj kaj morfologiaj ecoj certe klarigus la diferencojn inter tiuj variantoj. PK-esprimoj foje similas al simplaj predikatoj (fari demandon = demandi, doni respondon = respondi, meti finon = fini, ktp.), sed ili ne ĉiam havas la saman sencon kiel similaj esprimoj (voĉdoni = ? doni voĉon, havi okazon = ? okazi), kaj ofte fasko da paralelaj esprimoj kunekzistas en la sama lingvo (fari, meti, levi, starigi + demandon). Ĉi tiu artikolo esploras frazeologian fenomenon en Esperanto: predikato-komplemento-esprimoj, aǔ ‘PK-esprimoj’.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |